Update

12 januari zijn we vertrokken uit Nederland. Het is nu 6 juli, dus we zijn al bijna een half jaar in Tanzania. Maris was nog maar een klein hummeltje van drie-en-halve maand, en moet je kijken wat een vent het nu al is!! We zitten nu samen in onze mooie tropische tuin met bananenbomen, ik met de laptop op schoot en Maris zit braaf te spelen met wat blokjes. Nouja braaf... hij houdt er niet zo van om alleen te spelen. Niet zo gek natuurlijk, want als wij aan het werk zijn heeft hij zijn persoonlijke oppas die hele dagen met hem speelt en rondsjouwt. Tja,een beetje verwend is hij wel. Maar ook zo ontzettend lief! We genieten echt met volle teugen van hem en de tijd die we hier als familie samen hebben. Heerlijk toch, allebei fulltime aan het werk, maar toch je kind altijd dichtbij. Samen lunchen (als we geluk hebben), geen gedoe met brengen en halen, en geen verspilling van tijd door heen en weer reizen. En als we thuis komen is het huis aan kant, kleren gewassen, boodschappen gedaan en het eten gekookt. Nee, het leven is hier zo gek nog niet. Voor ons dan. Want voor de mensen die hier vandaan komen is het een heel ander verhaal. Er is veel armoede en veel ziekte. En Haydom mag dan wel een van de betere ziekenhuizen in Tanzania zijn, de gezondheidszorg laat vaak nog te wensen over. Moet je nagaan hoe het in de rest van Tanzania (of Afrika) moet zijn! Het grootste probleem van dit ziekenhuis, en eigenlijk van de meeste ziekenhuizen in Tanzania, is het gebrek aan personeel. Met name het gebrek aan verpleegkundigen is schrijnend: we hebben hier, in een ziekenhuis van meer dan 400 bedden, maar 45 verpleegkundigen! En dat is inclusief verloskundigen, OK assistenten, anesthesisten en outreach-verpleegkundigen. Op de kinderafdeling, met soms meer dan 100 kinderen opgenomen, zijn er maar 7 in totaal, en daarmee moeten alle diensten gedekt worden. Een onmogelijke taak. Je merkt ook dat de verpleegkundigen die er zijn, moe en overwerkt zijn. En daardoor er soms voor kiezen om ergens anders te gaan werken waardoor het probleem nog groter wordt. Met het aantal dokters is het iets beter gesteld ( 8 in totaal, dat is natuurlijk nog een lachertje gezien het aantal patiënten), maar daarvan zijn er 5 afkomstig uit Europa of Amerika. Gelukkig is het ziekenhuis zo slim geweest om een aantal slimme scholieren uit Haydom te sponsoren om geneeskunde te studeren, dus als het goed is komen er binnenkort 3 Tanzaniaanse artsen hier werken. Hopelijk blijven ze... Stiekem hoop ik erop dat ik één van die jongens kan interesseren in de gyn/verloskunde, want ik ben de enige die me daar nu me bezig houdt, de AMO waar ik mee samenwerkte is ook vertrokken. En alhoewel ik het hartstikke leuk en interessant vind, merk ik dat ik het ook leuk vind om met andere ziektebeelden bezig te houden. Ik ben niet voor niets algemeen tropenarts geworden! Maar voorlopig heb ik mijn handen vol aan de gyn en verloskunde. De afgelopen weken is het behoorlijk druk geweest, en ook best heftig. We hadden in één week zelfs 3 moedersterftes! En laat ik het maar niet hebben over het aantal neonatale doden.. Ik vind het nog steeds moeilijk om daar mee om te gaan hoor, het blijft soms in je hoofd spoken: had ik dit kunnen voorkomen? Is het mijn schuld? En als ik dan denk aan de bevalling van Maris en onder welke omstandigheden dat plaatsvond, dan realiseer je je hoe ontzettend oneerlijk het verdeeld is in de wereld. Elke vrouw zou toch recht moeten hebben op een veilige bevalling? Maar goed, we doen ons best, en ik probeer me maar vast te houden aan de vrouwen en kinderen die ik wél kan helpen, en dat zijn er ook heel wat.

Tom is op het moment bezig om, samen met de leiders van alle afdelingen, manuals te maken voor alle activiteiten in het ziekenhuis. Ook zijn alle gebruikte rapporten en formulieren geïnventariseerd. Hopelijk helpt dat, en het implementeren een computersysteem voor patiënteninformatie en statistiek, met het verbeteren van de efficiency en de kwaliteit van zorg. Momenteel gaat alles nog met briefjes en kaartjes, maar je kan je voorstellen dat er in een groot ziekenhuis als dit nogal eens wat kwijt raakt. Een computersysteem gaat dat probleem verhelpen. Omdat de meeste medewerkers in dit ziekenhuis niet weten hoe met een computer om te gaan, zijn er al 25 mensen getraind om te helpen met het invoeren van alle data. Tom is nu druk bezig om, samen met de betrokkenen van alle afdelingen en de developers van het systeem, te bepalen wat het programma kunnen zodat het werkbaar wordt voor ons ziekenhuis. Eenzelfde soort proces is aan de gang bij de afdeling accounting, en ook daar vervult Tom een coördinerende rol. Bij accounting hoort ook het bevoorradingssysteem voor de apotheek, operatie kamers en bij de technische dienst. Beetje orde in de chaos, dat kan dit ziekenhuis wel gebruiken! In de toekomst hoopt hij zich ook bezig te gaan houden met het schrijven en implementeren van een manual voor onderhoud van de eigendommen van het ziekenhuis.

Genoeg te doen dus. Maar eerst... vakantie!! Peter (Tom's vader) en zijn vrouw Jolanda zijn net aangekomen, heel gezellig, en volgende week gaan we samen op safari. Hopelijk loopt deze vakantie wat voorspoediger dan de vorige keer toen we op vakantie gingen. Want toen we met mijn ouders op reis waren, zijn namelijk al onze belangrijke spullen (paspoorten, geld, bankpassen, rijbewijzen, telefoon, gloednieuwe videocamera, bril) gestolen. We wel een heerlijke tijd gehad hoor, samen, maar de diefstal wierp dat toch wel een schaduw over het geheel. Gelukkig waren we zelf ongedeerd en konden pa en ma ons uit de brand helpen met geld en regeldingen, waarvoor nogmaals hartelijk dank. Ondertussen hebben we nieuwe paspoorten en wordt er aan de andere zaken gewerkt, dus uiteindelijk komt het allemaal wel weer goed. Over 2 weken komen Dita (mijn oudste zus) en haar man Kees met kinderen bij ons langs, ook hartstikke leuk. En of dat nog niet genoeg is, komt Femke (Tom's zusje) in september om te helpen met het opzetten van de kindergarten voor de weeskinderen (zie vorige stukje). TweegaMedica heeft toegezegd ons hiermee organisatorisch en financieel te helpen, super. Bovendien heeft Femke al wat geld ingezameld met een zomermarkt, dus het gaat de goede kant op. Maar alle steun is natuurlijk van harte welkom! Eventuele donaties kunnen via Tweega gestort worden (www.tweegamedica.com). Voorlopig weer genoeg verteld, volgende keer meer over de safari en de kindergarten!

Heel veel groetjes van ons,
Mimosa, Tom en Maris