Het leven in Haydom

Hallo allemaal!

Hoe is het leven in Nederland? Hier gaat het goed, afgelopen weken allebei druk aan het werk geweest. Tom heeft ook een baan, hij mag zichzelf “Technical and Process Officer” noemen. Klinkt belangrijk!! En is het ook wel, want hij mag zich met alle niet-medische dingen van het ziekenhuis gaan bezighouden. En dat is in een groot ziekenhuis als dit behoorlijk wat. Voorlopig gaat het vooral om kwaliteitsverbetering van, en interne controle van het financieel management. Onlangs zijn er namelijk grote organisatorische veranderingen doorgevoerd, en het gaat er nu om alle processen goed in kaart te brengen. Ook de processen die al een lange tijd bestaan maar nooit op papier zijn gezet. Als eerste moeten alle accountancy processen volgens ISO 9001 kwaliteitsnormen gaan verlopen en dus ook goed te controleren zijn. Best lastig, want hij niet zoveel ervaring op het gebied van financieel management, maar gelukkig heeft hij de laatste tijd bij Rijkswaterstaat veel geleerd op het gebied van processen, systemen en kwaliteitscontrole, dus het gaat vast goed komen. ZSM-II bedankt! Verder zijn de plannen dat Tom maintanance schedules voor het ziekenhuis en de boerderij (die ook bij het ziekenhuis hoort) gaat maken. En verder gaat hij zich ook nog bemoeien met de stock management van de technische dienst en apotheek, en hopelijk ook de rest van het ziekenhuis. Het is nu nog een beetje zoeken hoe e.e.a. aan te pakken, maar we zien het wel zitten. De randvoorwaarden zijn er in ieder geval: een mooi kantoor en een secretaresse (ook best mooi).

Jammer genoeg is Tom nogal ziek is geweest afgelopen week, maar gelukkig is hij alweer aan de beterende hand. Waarschijnlijk een flinke (buik)griep en gelukkig geen malaria (toch maar even getest voor de zekerheid), maar hij is er toch behoorlijk ziek van en is een paar dagen thuis moeten blijven. Maris is ook al ziek geweest, ook met koorts, maar dat was gelukkig ook snel weer over. Bah, niks aan, om je kind ziek te zien! Heb het liever zelf..

Mijn werk vliegt heen en weer tussen supergaaf en zwaar frustrerend. Ben nu voornamelijk bezig op de Maternity ward en heb ’s middags mijn eigen spreekuur met gynaecologische patiënten. Het leuke is dat ik al een stuitbevalling, keizersnee (en geassisteerd bij andere operaties), onverwachte tweelingbevalling en vacuümextractie gedaan heb. Het frustrerende is o.a. dat ik pas veel en veel te laat geroepen werd bij die patiënte waarbij ik het kindje met de vacuüm gehaald heb, en ik het kind moest reanimeren omdat de bevalling veel te lang geduurd had. Het kind heeft het tot nu toe wel overleefd, maar de vraag is wat voor toekomst zo’n kindje hier heeft, want het heeft ongetwijfeld ernstige hersenschade. En het was niet nodig geweest! Als ze me alleen maar eerder geroepen hadden… Ik ben trouwens benieuwd of dit verhaal nog een staartje gaat krijgen, want ze hebben het hier niet zo op vacuümpompen, men gelooft namelijk dat die hersenschade veroorzaakt bij pasgeborenen. Tja, en als je dát wilt geloven, is het bewijs bij deze wederom geleverd…

Ach, en dit is maar één voorbeeld van hoe het er soms aan toe gaat. Er zijn zoveel ontzettend zieke mensen, en de zorg die ze krijgen is vaak zo minimaal. Er is gebrek aan spullen, aan verpleegkundigen, aan dokters, maar naar mijn idee is er vooral een gebrek aan organisatie en communicatie. Je realiseert je nu des te meer wat voor geoliede machines de ziekenhuizen in Nederland zijn, alhoewel daar ook nog wel eens wat misgaat hoor, maar niet te vergelijken met hier. Maar goed, hopelijk kan de “Technical en Process Officer” een duwtje in de goede richting geven..

Met Maris gaat het helemaal prima, hij is vrolijk, groeit goed en ontwikkelt zich razendsnel. Het contrast met sommige kinderen hier is echt hartverscheurend… Ik moet maar ophouden met vergelijken, daar schiet niemand wat mee op. Maar we voelen ons wel extra bevoorrecht! Met de oppas (Elineema) gaat het ook best goed, alhoewel we wel op wat culturele verschillen stuiten. Zij heeft er bijvoorbeeld nogal moeite mee om Maris te slapen te leggen en heel even te laten huilen. Ze loopt het liefste de hele dag met hem rond, met als gevolg dat hij helemaal niet meer wil slapen overdag. Maar goed, daar komen we ook wel weer uit. Sinds een week of twee eet hij nu ook fruithapjes (meestal banaan, soms ook mango) en hij vindt het heerlijk! Maar zijn lievelingseten is toch nog steeds mama’s melk, dus ik moet nog twee keer per dag naar huis komen. Soms best lastig als je midden in een operatie of bevalling staat, maar aan de andere kant ook weer zo luxe dat het kan. In Nederland was dat wel anders geweest… Afgelopen week heeft Elineema Maris twee keer naar het ziekenhuis gebracht zodat ik hem daar kon voeden, maar daar wil ik toch eigenlijk geen gewoonte van maken. Als hij straks wat ouder is moet het wel lukken met één keer per dag in de lunchpauze.

Had ik al verteld dat we gaan verhuizen? Het huis waar we nu wonen is op zich prima, maar een beetje aan de kleine kant met maar één slaapkamer. Gelukkig is er een heel leuk huis vrijgekomen met drie slaapkamers, en daar kunnen we deze week naar in! Echt een heel leuk huis met een prachtige grote tuin vol met groente en fruit, heerlijk! Ook hebben we ook een huishoudster in dienst genomen, Paulina, die voor ons kookt, de afwast, onze kleren wast (met de hand!), brood en heerlijke cake bakt! Wat een luxe hè! Gewoon drie man personeel in dienst (we hebben ook nog een tuinman die ook de vuilnis wegbrengt en boodschappen doet). En we hebben een auto in bruikleen van iemand die tijdelijk weg is, een hele stoere Toyota Highlux 4WD. Op zich hebben we het zo best aardig voor elkaar dacht ik zo!

Voorlopig weer genoeg geschreven, er gebeurt zoveel dat ik wel door zou kunnen blijven gaan, maar dat komt volgende keer wel weer. We willen iedereen wel hartelijk bedanken voor alle lieve en leuke reacties, met name ook zo rond mijn verjaardag, echt heel leuk. We missen jullie wel hoor! Gelukkig komen mijn ouders al heel snel deze kant op, en deze zomer Peter en Jolanda en Dita en Kees en kids, daar zien we wel naar uit! We blijven in ieder geval graag op de hoogte van alle ontwikkelingen in NL!

Heel veel liefs, Tom, Mimosa en Maris