April

Hoi allemaal!!!!

Met ons gaat alles goed…. Maris Pieter Dieleman houd ons wel veel wakker maar het is een schatje dus dat vergeven we hem weer snel. Ik ben gewend geraakt aan het huilen. Niet dat hij zoveel huilt maar ik kan mezelf gewoon nog horen denken tussen het huilen door. Mimosa ligt nu lekker te slapen, het is weekend en ze is bekaf. Het is niet helemaal zoals ik had verwacht, Afrika. Ook hier bestaat stress hoewel sommige mensen beweren dat niet zo is. Misschien is deze Noorse Haydom kolonie ook wel niet zo typisch Afrika.
We kunnen heel goed aansluiting vinden met de mensen hier… Met de lokale mensen is het nog wat moeilijker maar lijkt wel op gang te komen. We zijn wezen eten bij mijn secretaresse Rehema, haar man Elisante en zoon Bryson. Ze probeert me elke dag wat Kiswahili bij te leren maar ik ben bang dat het heel langzaam gaat. Mimosa moet wel als ze met patiënten communiceert.
Enfin, heerlijk geluncht bij Rehema. We waren van plan om ook naar het cultureel centrum te gaan, maar dat is niet meer gelukt omdat we het huisje niet konden vinden. (ongeveer 1,5 uur rondgelopen. Ze moeten toch eens huisnummers uitvinden.)

Even kijken….Oja, Twee weken geleden zijn we met Asgeir en Ingeborg wezen kamperen bij de Jaidachini Valei. Het uitzicht was prachtig. Lekker rustig op een kampvuur barbecuen. Mooie tent mee van de directeur van het ziekenhuis. Die ze nog maar één keer zelf hadden gebruikt. Helaas dacht Asgeir echt zeker te weten dat die lange tentstok in het midden moest. Het was helaas geen klein gaatje wat we er ingeprikt hebben. Mocht de Technical and Process Officer natuurlijk weer maken.

Samen met Femke (mijn zusje) hebben we grote plannen om een Kindergarten op te zetten. Het is in eerste plaats nodig om de kinderen die worden achtergelaten in het ziekenhuis op te vangen. Deze kinderen liggen nu op Mimosa’s afdeling in een heel klein kamertje, veel te warm en niet hygiënisch. De meeste zijn ondervoed, enfin…….. Het zou heel erg goed zijn als we die kinderen buiten het ziekenhuis kunnen opvangen. Het is de bedoeling dat ze weer door hun familie worden opgehaald maar ja, wat te doen in de tussentijd….. Ik ben heel erg blij dat we zo’n veelzijdige familie hebben want het feit is dat Femke Kindergarten teacher is. Zij komt in september 7 weken naar Haydom om te onderwijzen en de boel samen met ons op te zetten en te managen. Femke gaat waarschijnlijk haar eigen stichting opzetten om geld in te zamelen. Er is nu een plan in de maak om alles voor te stellen bij de directeur van HLH. Hij heeft al zeer positief gereageerd dat er een plan aankomt.
De tweede reden is Haydom ook aantrekkelijk te maken voor ouders met jonge kinderen. Er is nu een schooltje maar dat is voor Noorse kinderen maar dat is vanaf 6 jaar. Ik weet nog niet of er ook een markt is voor de lokale staff met kinderen.

Begin april zijn we naar Arusha gevlogen samen met Pat van de Flying Medical Services. We kennen hen al langer. Die mensen zijn zo gastvrij. We hebben daar een paar nachten geslapen. Op de weg naar Arusha heb ik een half uurtje of wat gevlogen. Ik wil natuurlijk niet opscheppen maar ik was een natuurtalent volgens Pat. Ach ja geef me een stuur en ik bestuur het….. Opa zou trots op me zijn geweest. Hum.??
Tijdens ons bezoek in Arusha nog een heel aardig Beligisch koppel tegengekomen. Dirk en Inneke zijn de trotse eigenaars van Onsea Resort. Ze nodigden ons uit voor de lunch, heerlijk wat lekker lux. Ze hebben een klein dochtertje Ella, iets jonger dan Maris.
Samen met hun en Lars en Yadira heerlijk gerelaxed en geluncht.

Op de terugweg naar Haydom hebben we onze gast Diana meegenomen. Zij is een Nederlandse internist die op vakantie in Tanzania was. Vier jaar geleden heeft ze, rond de tijd dat Mimosa in Sengerema haar wetenschappelijke stage deed, ook in Tanzania gezeten. Bedankt nog voor de cadeautjes Diana!

Nou, veel liefs van ons weer.
Welkom….
Groetjes, Tom, Mimosa en Maris